کشت بافت و تراریزش نارنج (Citrus aurantium) با استفاده از ژن کد کننده ی پوشش پروتئینی ویروس تریستزای مرکبات (CTV)

در این پژوهش به منظور به دست آوردن گیاهان تراریخته ی نارنج، از ریزنمونه های اپی کوتیل و هیپوکوتیل نارنج استفاده و بهبود اندام زایی مستقیم و تولید شاخساره در ریزنمونه ها با استفاده از تیمارهای مختلف بررسی شدند. تراریزش از طریق همکشتی ریزنمونه ها با Agrobacterium tumefaciens سویه EHA 105 حامل وکتور pFGC 5941 و ژن کد کننده ی پوشش پروتئینی ویروس تریستزای مرکبات (CTV) انجام شده. پس از تراریزش، ریزنمونه هابه محیط کشت انتخابی حاوی علف کش بستا با ترکیبی از سطوح تنظیم کننده رشد BAP(0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) و NAA (0، 0/25 و 0/5) منتقل شدند. اثر زخم زدن بر اندام زایی مستقیم و تولید شاخساره و اثر استفاده از وکیوم بر کارایی تراریزش، بررسی شدند. تایید تراریخته بودن شاخساره ها در محیط انتخابی حاوی علف کش بستا و انجام واکنش پی.سی.آر با ژن های اختصاصی صورت گرفت. بهترین کارایی اندام زایی یا تولید شاخساره (57 درصد) با استفاده از ترکیب تنظیم کننده های رشد به میزان 2 میلی گرم در لیتر BAP و0/25 میلی گرم در لیتر NAA حاصل شد ضمن این که، زخم زدن اثر معنی داری بر تولید شاخساره نداشت. بالاترین میزان شاخساره های تراریخته به میزان11/25درصد در تیمار وکیوم به دست آمد. در نهایت شاخساره های تراریخته بر روی دانهال های رشد یافته در شرایط in vitro ریزپیوند شدند.